ادبیات انگلیسی

در ادبیات انگلیسی به این دوران «عصر جانسون» هم می‌گویند.[17] ساموئل جانسون (1784-1709) که با عنوان دکتر جانسون هم شناخته می‌شود، نویسنده‌ای بود که در قالب یک شاعر، مقاله‌نویس، معلم اخلاق، منتقد ادبی، زندگی‌نامه‌نویس، ویراستار و فرهنگ‌نویس خدمات جاودانه‌ای به زبان انگلیسی کرد. جانسون را به عنوان «شناخته‌شده‌ترین ادیب تاریخ زبان انگلیسی» می‌شناسند.[18] همچنین وی موضوع بسیاری از کتاب‌هایی بوده که تنها به شرح زندگینامه? وی پرداخته‌اند؛ از آن میان می‌توان به کتاب جیمز بازوِل با عنوان زندگی ساموئل جانسون (1791) اشاره کرد.[19] در میان آثار نخستین وی، دیوان اشعار «لندن» و تأثیرگذارترین شعر وی «پوچی آمال انسانی» (1749) از شهرت زیادی برخوردارند.[20] هر دو اثر بر مبنای هجویات جوونال سروده شده‌اند.[20] جانسون پس از 9 سال کار و تلاش توانست کتاب فرهنگ زبان انگلیسی را در سال 1755 منتشر کند. این کتاب به قدری بر زبان انگلیسی نوین تأثیرگذار بود که از آن به عنوان «یکی از بزرگترین دستاوردهای پژوهشی» نام برده‌اند.[21] این اثر برای جانسون حامل موفقیت و شهرت بود. کتاب فرهنگ زبان انگلیسی جانسون تا 173 سال بعد که فرهنگ زبان انگلیسی آکسفورد منتشر شد، به عنوان اصلی‌ترین فرهنگ در بریتانیا به شمار می‌رفت.[22] آثار بعدی وی شامل چند مقاله، یک ویرایش حاشیه‌نویسی شده بر نمایشنامه‌های ویلیام شکسپیر (1765) و داستان بسیار خوانده‌شده‌ای به نام راسلاس (1759) می‌باشند. در سال 1763 با جیمز بازول آشنا شد و بعدها همراه وی به اسکاتلند سفر کرد. جانسون این سفر را در کتابی با عنوان سفری به جزایر غربی اسکاتلند (1786) شرح داده است. وی در اواخر عمر خود کتابی حجیم و تأثیرگذار با عنوان زندگی برجسته‌ترین شاعران انگلیسی (81-1779) منتشر کرد، مجموعه‌ای مشتمل بر زندگینامه و ارزیابی شاعران انگلیسی‌زبان در سده‌های 17 و 18 میلادی. جانسون با خلق آثاری چون «فرهنگ زبان انگلیسی، نسخه‌ای از آثار شکسپیر و زندگینامه شاعران، به ایجاد چیزی که امروز به عنوان ادبیات انگلیسی می‌شناسیم کمک شایان توجهی کرد.»