دوران آگوستین (1750–1689)
ادبیات در طول سده? 18 میلادی بازتابی از جهانبینی عصر روشنگری بود: عصری که با رویکردی عقلایی و علمی به مسائل دینی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مروج نگاهی سکولار به جهان و احساس پیشرفت و کمالگرایی است. فیلسوفان این دوره نظیر جان لاک و فرانسیس بیکن با الهام از کشفیات دانشمندان سده? پیش مانند ایزاک نیوتون و نوشتههای رنه دکارت راهبران این عصر شدند. آنها میکوشیدند بر پایه? اصول معتبری که بر انسانیت، طبیعت و جامعه منطبق بود به اکتشاف و عمل بپردازند. این فلاسفه و دانشمندان در موارد متعدد به مراجع مذهبی و علمی، جزماندیشی، نابردباری، سانسور و محدودیتهای اقتصادی و اجتماعی میتاختند. آنها دولت را وسیلهای مناسب و عقلانی برای پیشرفت میدانستند. عقلگرایی و شکاکیت افراطی در این عصر به طور طبیعی منتهی به دادارباوری شدند. بعدها همین مسائل موجب واکنش رومانتیسیسم گردیدند. دانشنامه? آنسیکلوپدی اثر دنی دیدرو تلخیصی از روح حاکم بر این عصر را جمعآوری کرده است.