ادبیات انگلیسی

پس از مرگ شکسپیر، بن جانسن (1637-1572) شاعر و نمایش‌نامه‌نویس، تبدیل به چهره? ادبی دوره? جاکوبی شد. زیبایی‌شناسی جانسن عطف به قرون وسطی دارد و شخصیت‌های آثار وی نظریه? اخلاط را تجسم می‌کنند. بر اساس این نظریه? پزشکی تفاوت‌های رفتاری به دلیل غلبه? یکی از اخلاط چهارگانه (خون، بلغم، صفرا و سودا) بر سه خلط دیگر است. این اخلاط به چهار عنصر جهان مربوط می‌شوند: آب، هوا، آتش و خاک. تیپ‌های موجود ادبیات لاتین نیز تأثیر برابری بر ادبیات جانسن گذاشتند.[9] در نتیجه جانسن دست به آفرینش تیپ یا کاراکتر زد. با این حال کاراکترها در بهترین اثر جانسن «به حدی زنده درآمده‌اند که از حد یک تیپ بالاتر می‌روند.»[10] جانسن استاد سبک است و هجونویسی قهار. کمدی مشهور وی به نام ولپُن (1605 یا 1606) نشان می‌دهد که چگونه جماعتی از متقلبین توسط یک کلاهبردار گول‌زده می‌شوند، بدی با بدی مجازات می‌شود و نیکی پاداش خود را می‌گیرد